Daar is 'n gekraak van takke, 'n vreeslike slag toe dit die dik stam tref - en toe is dit doodstil. Takke, blare en versiersels lê die wêreld vol en al wat jy hoor, is ou Knoetsboom se gekreun en gekraak. 'Eina, eina tog, my arm! Hô, hô ... ô, my kop ... waar is ek?' mompel 'n diep, growwe stem.
